Bellefeuille: od Lilianne do Bianki

Pomimo soboty obudziłam się dość wcześnie. Na łóżku na przeciw mojego siedziała dziewczyna, która też się obudziła wcześnie. Pomimo kilku miesięcy wspólnego życia jeszcze nie zapoznałam się ze wszystkimi współlokatorkami. Dziewczyna się uśmiechnęła.
-Dzieńdobry, ranna myszko. Jak się miewasz.
Zarumieniłam się i chciałam zanurkować pod kołdrę, lecz się na to nie zdobyłam.
-Jestem Bianka-przedstawiła się nie przejmując się śpiącymi koleżankami
-A ja Lilianne.-powiedziałam niepewnie-Możesz mówić Lil.
-Zatem Lil, chyba jest już śniadanko. Schodzisz ze mną?
-Mogę.-zgodziłam się i w ekspresowym tempie ogarnęłam się. Ona równie szybko i prawie równocześnie stanęłyśmy w progu. Na schodach spytała mnie:
-Masz partnera na bal?
-Nie. A ty?
-Tez nie. To co, bawimy się razem? Co będziemy podpierać ściany, tyle lat ustały to i jeszcze ustoją!
Przybiłyśmy piątkę i się roześmiałyśmy co do mnie nie podobne po tak krótkiej znajomości.

Bianka?