Bellefeuille: Od Erica cd. Mikayli

- Ja... Muzyką... Zwierzętami... Taak... A... A ty? - dukałem. Dziewczyna przypatrywała mi się z uwagą, starając się złożyć wypowiadane przeze mnie skróty myślowe w logiczną całość. Pewnie wzięła mnie za jakiegoś nie całkiem zdrowego na umyśle.
- Ja tak samo - uśmiechnęła się. - uwielbiam rysować...
- Jak Mai... - wyrwało mi się.
- Co za Mai?
- Moja... Hm... Koleżanka. Jakby. Trochę...
- Eric! - przerwała nam rozmowę nauczycielka - Panna... Hm...
- Lavigne - podpowiedziała moja rozmówczyni - Mikayla Lavigne.
- No tak - powiedziała z życzliwością - Nie chcesz, chyba, psuć sobie u mnie pierwszego wrażenia? - puściła nam oczko. Moja nowa znajoma pokręciła przecząco głową. - Może skoro usta ci się nie zamykają, zaśpiewasz nam coś?
To przeze mnie - przemknęło mi przez głowę. Byłem pewien, że się pogniewa. Większość ludzi nie lubi śpiewać przed widownią.
Mikayla spojrzała na mnie niepewnie. Odwróciłem wzrok.
- Prosimy! - zachęcała muzykolożka.

Mikayla?