Papillonlisse: Od Daniela cd. Avalon

Otworzyłem oczy, jednak dziewczyny już przede mną nie było. Rozejrzałem się. Kilka razy zawołałem ją po imieniu. Nie odpowiedziała. Z trudem odnalazłem drzwi i wróciłem do dormitorium prawie nie zauważając kiedy leżałem w łóżku gapiąc się w sufit. Było po lekcjach, miałem czas na rozmyślanie. Czy ja się jej podobałem? A może to było tak na odczep się? A może z zupełnie innego powodu?
-Kobiety...-mruknąłem pod nosem. Nagle do chłopięcego wbiegła Nata-miła, w sumie fajna dziewczyna.
-Daniel, czy chcesz być moim chłopakiem?-zapytała jadnym tchem. Wyprostowałrm się patrząc na nią. Dyszała ciężko patrząc mi w oczy.
-Nie żarujesz?-upweniłem się. Pokręciła głową.
-Wiesz...Nata naprawdę fajna jesteś, ale...mi się podoba kto inny. Nie pogniewasz się, nie? Fajna jesteś, serio, ale nie w moim typie.
-Nie no spoko-w jej kasztanowych oczętach pojawiły się łzy po czym wybiegła. Z pokoju wspólnego słyszałem jej łkanie i podniecone głosy jej przyjhaciółek.
-Kobiety-jęknąłem ponownie opadając na poduszkę. No ludzie.
***********
Następnego dnia na korytarzu szukałem grupy rozchichotanych Luniaczek. W końcu znalazłem. Podszedłem do nich.
-Hej, jest Avalon?-spytałem. Zachichotały. Jedna z nich, wyjątkowa tapetka podeszła bliżej.
-Nie, nie ma jej. Ale za to jestem ja.-zatrzepotała rzęsami.
-Daniel?-usłyszałem za sobą. Stała tam Amy. Uśmiechnąłem się szeroko na widok znajomej twarzy.
-Amy! Szukałem cię.

Avalon?