~*~
~*~
~*~
Od czasu przybycia Natalii Aleksiejewny do tej szkoły minęło już kilka miesięcy. Przez ten czas dziewczyna zdążyła się zaprzyjaźnić z wieloma osobami, zdobyć sobie niejedno serce swoim urokiem, jak również i narobić sobie wrogów, którzy z zawiścią obserwowali ją na lekcjach oraz przerwach czy też wyprawach do Ecuelle. Tak się złożyło, że tej pięknej soboty Natalia również miała zamiar tam się wyprawić w celach konsumpcyjno-zakupowych. Przypadek jednak sprawił, iż po drodze spotkała madame de Maupassant. Dokładniej mówiąc, nieumyślnie na nią wpadła po drodze na dół.
- Przepraszam, madame la professeur! - Natalia jak zwykle wykazała się przytomnością umysłu, zwracając się do nauczycielki zaklęć w jej ukochanym języku. Ta rozpromieniła się jak słonecznik, słysząc francuską mowę w ustach młodziutkiej Rosjanki.
- Nic się nie stało, ma cherie. - obdarzyła skonsternowaną brunetkę ciepłym uśmiechem. - Właściwie to dobrze, że na mnie wpadłaś. Proszę Cię bowiem, byś przekazała tę oto kopertę z jego ocenami i z listem ode mnie monsieur Adamowi Brooks z Ombrelune. Moja sowa jest chora, toteż nie mogę wykorzystać tego środka, a sama muszę za chwilkę iść na zebranie do madame Maxime.
Tsaa, tsaa. Trudno przypuścić, by łaskawa madame Maupassant była zbyt leniwa na pofatygowanie się do dormitorium Ombrelune, mając je pod samym nosem. Chętniej Natalia założyłaby, że Narcisse - miłośniczka romansów wszelkiej maści - wysyła ją do Adama celem ożywienia i tak już bardzo gorącej atmosfery w szkole. Westchnęła ustępliwie i wzięła papier z rąk kobiety.
- Oui, madame la professeur, przekażę. Au revoir. - dziewczyna pożegnała się pospiesznie, nim nauczycielka zaczęła wygłaszać peany pochwalne co do osoby Adama Brooksa, i "skierowała swe stopy" ku Wielkiej Sali. Z tego, co pamiętała, to Ombrelune zazwyczaj wychodziło ostatnie ze śniadania z racji niebywałego lenistwa prefektów/kłótni Adama z Ellie/innych niezrealizowanych czynników.
Spostrzegła przy stole wysokiego bruneta. Ładna sztuka, ale ona sama jest już zajęta i nie będzie sobie ostrzyć zębów na cudzej własności. Podeszła wolnym, wystudiowanym krokiem do Brooksa.
- Cześć, Adam. Możemy pogadać przez chwilę? - spytała z wyraźnym rosyjskim akcentem.
(Adaś ? Mało ambitne, ale zawsze coś. )
- Przepraszam, madame la professeur! - Natalia jak zwykle wykazała się przytomnością umysłu, zwracając się do nauczycielki zaklęć w jej ukochanym języku. Ta rozpromieniła się jak słonecznik, słysząc francuską mowę w ustach młodziutkiej Rosjanki.
- Nic się nie stało, ma cherie. - obdarzyła skonsternowaną brunetkę ciepłym uśmiechem. - Właściwie to dobrze, że na mnie wpadłaś. Proszę Cię bowiem, byś przekazała tę oto kopertę z jego ocenami i z listem ode mnie monsieur Adamowi Brooks z Ombrelune. Moja sowa jest chora, toteż nie mogę wykorzystać tego środka, a sama muszę za chwilkę iść na zebranie do madame Maxime.
Tsaa, tsaa. Trudno przypuścić, by łaskawa madame Maupassant była zbyt leniwa na pofatygowanie się do dormitorium Ombrelune, mając je pod samym nosem. Chętniej Natalia założyłaby, że Narcisse - miłośniczka romansów wszelkiej maści - wysyła ją do Adama celem ożywienia i tak już bardzo gorącej atmosfery w szkole. Westchnęła ustępliwie i wzięła papier z rąk kobiety.
- Oui, madame la professeur, przekażę. Au revoir. - dziewczyna pożegnała się pospiesznie, nim nauczycielka zaczęła wygłaszać peany pochwalne co do osoby Adama Brooksa, i "skierowała swe stopy" ku Wielkiej Sali. Z tego, co pamiętała, to Ombrelune zazwyczaj wychodziło ostatnie ze śniadania z racji niebywałego lenistwa prefektów/kłótni Adama z Ellie/innych niezrealizowanych czynników.
Spostrzegła przy stole wysokiego bruneta. Ładna sztuka, ale ona sama jest już zajęta i nie będzie sobie ostrzyć zębów na cudzej własności. Podeszła wolnym, wystudiowanym krokiem do Brooksa.
- Cześć, Adam. Możemy pogadać przez chwilę? - spytała z wyraźnym rosyjskim akcentem.
(Adaś ? Mało ambitne, ale zawsze coś. )
Kim jest Natalia !? XD
OdpowiedzUsuńNatalia Dementieva to nowa uczennica w Heroiqueors, czyli ja XD
OdpowiedzUsuń