Papillonlisse: Od Sarah cd. Jane

- Tak. Dzięki - wzięłam jedną fasolkę, włożyłam do ust, momentalnie się skrzywiłam i wyplułam przez okno. Jane i Petty zaczęli się śmiać, że o mało sami się nie opluli. W końcu i ja wybuchnęłam śmiechem. Podczas, gdy my zwijałyśmy się ze śmiechu, po Petty'ego przyszedł David. Chyba wie, że jestem mugolką, bo jakoś podejrzanie się na mnie gapił... Chociaż może to dlatego, że gdy zaczynam się śmiać, robię naprawdę dziwną minę. Nic nie powiedział, tylko wziął Petty'ego pod rękę i wyszedł.
- A tak właściwie, to jaki smak miała twoja fasolka? - spytała mnie Jane.
- Na pewno chcesz wiedzieć?
- Jasne! Dawaj! - niecierpliwiła się.
- Była o smaku starych skarpet - złapałam się za głowę, a Jane wyraźnie powstrzymywała się od chichotu.
- Próbujemy dalej! - namawiała mnie.
- Jasne, ale ty pierwsza - wyjęła z paczuszki zwyczajnie wyglądającego, pomarańczowego cukierka.
- Mmm... Ciasto z dyni - oznajmiła - teraz ty.
Wyciągnęłam przyjazną, żółciutką. Miałam nadzieję na słodycz i tak właśnie się stało.
- Mmm... Nie wiem, co to, ale jest słodkie i smaczne - ucieszyłam się.
- Moja kolej.

*dziesiątki fasolek później*

- To już ostatnia - powiedziała Jane - Wiem, że teraz moja kolej, ale mogę ci ją odstąpić - na jej twarzy pojawił się szeroki uśmiech.
- Nie myśl, że zjem fasolkę, która wygląda, jak kłębek kurzu.
- Ale wiesz, kiedy ją zjem, będzie nierówno.
- A kiedy ja, to już nie? Przepołówmy ją, będzie sprawiedliwie.
Wyciągnęłam z kufra niewielki nożyk i rozcięłam smakołyk na dwie części.
- Jemy na trzy. Raz... Dwa... Trzy! - Jane dała się nabrać! Wsadziła swoją połowę do ust, podczas gdy moja nadal tkwiła w dłoni - No więc? Jaki smak?

Co, Jane? Jaki?