Bellefeuille: Od Erica cd. Ell

- Bez obrazy, ale chyba nie powinnaś decydować o tym, jacy goście zjawią się u Davida, w j e g o domku na j e g o imprezie - zauważyłem.
- Właściwie masz rację... - odpowiedziała cicho. - Ale myślę, że David nie miałby nic przeciwko twojej wizycie.
- Nie wiem, czy dobrze bym się tam bawił - odparłem. Elliezabeth przewróciła oczami.
- Oczywiście, że dobrze! Będą tam Jane i Pett, którzy też są półkrwi... - powiedziała dziewczyna i urwała, zrozumiawszy, co właśnie powiedziała. Spojrzałem na nią spode łba. - Oczywiście nie miałam na myśli nic złego...
Nie czekałem na dalszy monolog. Podniosłem się z miejsca.
- Eric... - zaczęła błagalnym tonem. - Przecież wiesz, że taka nie jestem! Eric! Wiem, że to zabrzmiało, jakby półkrwi czarodzieje nie mogli się zadawać z czystokrwistymi, czy coś...
Szedłem dalej, nie patrząc w tył.
- ...ale nie miałam tego na myśli! - usłyszałem za sobą tupanie, co oznaczało, że Ell wstała z ławki i zaczęła mnie gonić.
- Jesteście tacy sami jak my! - krzyknęła za mną. Zatrzymałem się gwałtownie.
- Tacy sami?! Dziewczyno! To tak, jak mówić: sowy są takie same jak inne ptaki lub kaktusy są takie same jak inne rośliny zielne. My nie jesteśmy TACY sami. My jesteśmy CI sami. Wszyscy jesteśmy czarodziejami, wszyscy jesteśmy LUDŹMI!
Jeszcze nigdy nie wypowiedziałem do nikogo takiego potoku szczerych słów - poza Mai, rzecz jasna. Ell stała z rozdziawioną buzią.
- Źle mnie zrozumiałeś - powiedziała cicho. Spojrzała mi głęboko w oczy.
- Może... - speszyłem się nagle. Zawsze tak mam, kiedy na kogoś wjadę.
- Zgoda?
- Ehe - potwierdziłem. - Ale nie nakłaniaj mnie więcej do imprez zamkniętych, bo więcej z tego szkody, niż pożytku.
- OK - przytaknęła.
- Idziemy?

Ell? Skończ ^^